Dag 20 - Tefabrikk og MAU MAU-grotte

Dei to viktigaste eksportvarene til Kenya er kaffi og te. I går var vi på ein kaffifabrikk, og i dag hadde vi stått opp for å besøke Gathuthi Tea Factory, ein halvtime frå hotellet i Nyeri. På vegen dit kunne vi sjå teplantasjer på alle kantar, og også "leaf collection centres". Dit går teplukkarane når dei har plukka korga si full, og lastebilar kjem til innsamlingsstasjonane og køyrer teblada til fabrikken. Slik skjer det på same måte i heile Kenya.

Lastebilane dei hentar teen med - to blad og ein knupp!

Teplukkarane som leverer til Gathuthi har fri på onsdagar. Grunnen er at det er tørketid, og dermed ikkje nok modne blad til at ein kan plukke kvar dag. Difor var det ikkje teproduksjon i fabrikkhallen denne morgonen. Men salgssjefen Samuel viste oss villig rundt likevel. I starten var han litt skeptisk, for teproduksjon er jo ein bedriftsløyndom. Gathuthi er blant dei beste i Kenya til å lage te, og dermed også blant dei beste i verda. Heldigvis slappa han meir av etter kvart som han såg at vi var oppriktig interesserte lærarstudentar. Han var veldig entusiastisk og tydeleg stolt av produktet deira, som forresten er vanleg svart te. 

Det var nesten flaks at det ikkje var produksjon i fabrikkhallen i dag, for då kunne vi i det minste høyre kva Samuel sa om kvar enkelt maskin. Vi bestemte oss for å kome tilbake i morgon tidleg, for då skulle det vere te i maskinane. Det vi fekk sjå i dag, som ikkje var mogleg i morgon, var at arbeidarane fylte sekkar med te og måla på dato. Vi fekk også sjå dei sju ulike te-kvalitetane og kva som er ulikt med dei. Den grovaste er populær i Pakistan, og den nest grovaste er den mest vanlege i Europa. Det var også den vi fekk tak i på fabrikkutsalet. Dei tre dårlegaste inneheld stort sett fiber. Slik fiber-te er meir beisk enn vanleg te, kor fiberen er teke ut, difor er det også mykje billegare.

Vi kjøpte PF1

Etter fabrikkbesøket køyrde vi til Nyeri sentrum for å ete junkfood på ein luguber kafé, som Odd Ragnar kalla det. Så veldig luguber var den heldigvis ikkje. Det var kjekt å kunne bestille mat frå ein meny, for vi får ikkje så veldig variert mat her. Ris, seigt kjøt (dei likar det faktisk seigt her), grønsaker og saus er det vi får både til lunsj og middag nesten kvar dag.

Seinare på ettermiddagen køyrde vi eit lite stykke nordover til ei grotte. Medan vi køyrde dit, kunne vi heile vegen betrakte Mount Kenya, det nest høgaste fjellet i Afrika, 5199 moh. Dessverre var det overskya i dag, så vi fekk aldri sett toppen. Frå parkeringsplassen måtte vi gå i tre kvarter for å kome til grotta. Undervegs såg vi ein del elefantbæsj, og guiden vår var flink til å fortelje om bruksområda til ulike tre og plantar.

Entusiastiske Oddis har funne seg ei plante som dei tidlegare brukte som tannbørste! 

Då vi kom til grotta, som tidlegare hadde vore gøymeplass for fridomskjemparar, kunne guiden fortelje at den var blitt bomba rett før frigjeringa til Kenya i 1963. Difor såg ikkje grotta ut som den brukte å gjere då folk gøymde seg der. Grotta er ei av fleire MAU MAU-grotter rundt om i landet. Dei finst til dømes også ved Mount Kenya og Menengai-krateret. MAU MAU står for Mzungu Aende Uropa, Mwafrica Apate Uhuru (kvit mann gå tilbake til Afrika, afrikanarar skal få fridom), det var i alle fall det guiden sa at det betydde. Det var spennande å sjå grotta, men det hadde nok vore mykje tøffare dersom den ikkje var blitt bomba. På denne gåturen fekk vi litt sol, men dagen var stort sett grå, med nokre få regndråpar av og til. Det hadde vi ikkje venta å sjå på turen vår, for det er jo tørketid her no!

 MAU MAU-grotta

Kwaheri,
helsing Kenya-gjengen!