Dag 12 – Undervisning på Chewoyet High School

Då var det onsdag igjen, og onsdagar betyr undervisningsdagar for oss. Denne gongen var det ein ungdoms/vidaregåande skule for gutar. Då vi kom dit møtte vi rektor og signerte som vanleg gjesteboka. Programmet starta med morgonsamling ute. Det var bøn og velkomsttalar, og vi song ”Nordmannen” av Ivar Aasen for dei. Vi handhelste på alle lærarane, og vi studentane blei fordelte på ulike 3. klassar (tilsvarar norsk 1. klasse vidaregåande). I Kenya kallar dei det form 3. Førre veke underviste vi på ein barneskule, men sidan dagens elevgjeng var nokre år eldre måtte vi tilpasse undervisninga og snakke meir om til dømes politikk.

Vi merka at elevane på denne skulen var enda stillare og enda meir disiplinerte enn elevane på dei andre skulane vi har vore innom. Vi spurde lærarane om dette, og dei hadde som svar at det er lettare å kontrollere elevane når det motsette kjønn ikkje er til stades. Skuleprestasjonane blir også merkverdig høgare. Vi trudde dei på ordet, men vi studentane meiner likevel at barn og ungdommar flest har godt av å vere saman med det motsette kjønn under heile oppveksten. Viss ikkje blir det andre kjønn nesten noko mystisk og ukjend. Desse gutane bur på skulen, og har dermed ikkje kontakt med jenter på fritida ein gong. Heldigvis var det ein lærar som var einig med oss i at ”mixed schools” er best. Her i Kenya er det vanleg at i primary school (1.-8. klasse) er jenter og gutar samla, medan på secondary school (9.-12. klasse) er dei oftast delte. Kan det ha noko med at puberteten slår inn og forstyrrar konsentrasjonen, spesielt med tanke på forelsking? Det finst nok fleire grunnar til kjønnsdelinga. Blant anna at det frå gamalt av var vanleg å sende berre gutane på skulen, og at ein del skular enno held på tradisjonen med å vere rein guteskule.

Etter at vi både hadde undervist og observert i den same klassa, var det tid for å snakke med lærarane. Det var dekka langbord i skuggen med mat, kaffi og te. Samtalen gjekk godt, og vi lærte mykje av kvarandre. Resten av programmet bestod av omvisning på det store området skulen eigde. Gutane bur i store sovesalar. Skulen har sin eigen gard med satsing på kvegdrift. Kjøt og mjølk går til mat til elevane ved skulen, og overskotet blir seld. Dei dyrkar også mais og diverse anna. Det er ikkje elevane som driv dette til dagleg, men dei brukar det til undervisning i skuletida. Etter at vi hadde sett skuleområdet var det litt underhaldning med ein tradisjonell dans som var ganske morosam, og to lærarar hadde førebudd seg på å snakke om historia til skulen og korleis situasjonen har vore og er for jenter og kvinner i Pokot-kulturen. Som vanleg delte vi ut gåver som vi hadde teke med frå Noreg.

Vi køyrde tilbake til KBC for lunsj før vi skulle ut og køyre bil igjen. Denne gongen til Kitale, ca ein time unna. Vi hadde med oss rektor ved KBC, Andrew. Han hadde invitert oss heim til seg på middag, og undervegs stoppa vi for å handle litt mat og drikke og sim-kort, som viste seg å ikkje verke på våre mobilar. Då vi kom til huset til Andrew, fekk vi helse på kona, pastoren og nabokona. Dei viste oss rundt på eigedomen, blant anna hønene, hundane og eit skur stappfullt av mais. Sjølv om Andrew arbeider som rektor ved KBC, får han mesteparten av inntektene sine frå mais.

Kona og nabokona hadde førebudd middag. Det var kanskje den beste middagen vi hadde fått i Kenya så langt. Etterpå serverte dei te, ordentleg kenyansk chai, akkurat slik den skal vere. Vi som tora å smake på meinte det var den beste teen vi nokon gong hadde smakt. Ingrediensane er vatn og mykje mjølk, teblad og nokre krydder vi ikkje veit kva er. Det var krydderet som gjorde teen så spesiell. Vi tok også ei introduksjonsrunde medan vi sat der i sofaen. Det er vanleg her i Kenya at alle seier namnet sitt og fortel kva stilling dei har m.m. Det er typisk kenyansk å vere gjestfri og å bruke mest mogleg tid på gjestane og vise at ein set pris på å ha dei på besøk. Medan vi er inne på ting som er typisk kenyansk: Vi la også merke til innreiinga deira medan vi sat der. Stilen til kenyanarar flest er minimalistisk og praktisk. Den einaste pynten i rommet var tre plakatar med gudsord tilfeldig plassert på veggane med glittergirlander imellom. Litt spesielt for oss nordmenn, men det er slik dei likar det her. Vi sette uansett veldig stor pris på å bli invitert til ein kenyansk heim.

Heimen til Andrew

Køyreturen heim var usedvanleg fin. Månen var full og bestemte seg for å dukke opp akkurat då vi starta å køyre. Ho steig opp over horisonten som om det var ein soloppgang! Slik ein sterk og klar måne hadde vi aldri sett før. Ei vakker avslutning på dagen. Det var no ein skulle hatt eit dyrt kamera for å ta vakre bilete av månen, med silhuetten av eit akasietre i forgrunnen!

Helsing Kenya-gjengen :-)